Και τώρα που όλα τελείωσαν, μπορούμε πλέον να μιλήσουμε γι αυτά...

Θυμάμαι πέρσι τέτοια εποχή, έχοντας λάβει απάντηση θετική από όλα τα δεύτερα και τρίτα στη λίστα προτιμήσεώς μου πανεπιστήμια, αγωνιούσα και αγχωνόμουν και σκεφτόμουν αν ήμουν "επαρκής" για το university of southamtpon. Θα με πάρουν, δεν θα με πάρουν; Και μαδούσα τριαντάφυλλα, γιατί οι μαργαρίτες είναι αποδεικτικές της αγάπης και μόνο.

Ένα χρόνο μετά έχω να αναγνωρίσω πόσο ανόητη ήμουν. [Το λέω συχνά αυτό τώρα τελευταία, να το προσέξω.]

Και εξηγούμαι. Το southamtpon  έχει τη φήμη. Σαφώς. Αλλά όποιος έχει τη φήμη, έχει και την χάρη; Δεν ξέρω. Κόσμο πάντως δεν έχει, τουλάχιστον όχι τόσο όσο είχε παλαιότερα ή και όσο θα ήθελε να είχε. Και ας μην ξεχνάμε, πανεπιστήμιο μεν, επιχείρηση δε. Και οι καιροί γαρ χαλεποί και πελάτες χρειαζόμαστε. Φυσικά υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις εισόδου, δεν είμαστε μπάτε σκύλοι αλέστε. Και φυσικά κάθε Πανεπιστήμιο που σέβεται τον εαυτό του προσπαθεί να κρατήσει ένα επίπεδο. Αλλά στην θέση σας και στην θέση μου τότε δεν θα ανησυχούσα, τα πράγματα δεν είναι τόσο αυστηρά όσο ένας τίτλος και κάποιο ύφος στο site δείχνουν. Με μια ικανοποιητική έως και μέτρια βαθμολογία, με δυο καλές συστατικές, είσαι εντάξει.

Θα προτείνω λοιπόν, σε όσους αγωνιούν γι αυτό, σκέψεις εναλλακτικές να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα. Σκεφτείτε πως σε λίγους μήνες θα βρεθείτε σε μια αίθουσα με ανθρώπους λογιών λογιών από κάθε γωνιά του κόσμου, προελεύσεως διαφορετικής, προορισμού αγνώστου που έτυχε να κάνουν μια στάση σ αυτό το μέρος του κόσμου την αυτή χρονική στιγμή. Τυχαίο; Και μην βιαστείτε να απαντήσετε "δεν νομίζω". Το πόσο στην τελική ο καθένας επηρεάζει και επηρεάζεται, εξαρτάται από τον ίδιο. Σκεφτείτε λοιπόν τι θα θέλατε εσείς να αποκομίσετε, τι θα θέλατε να πάρετε ή και να δώσετε. Κλείστε τα μάτια και ταξιδέψτε. Οργανώστε βραδιές με φαγητό και μουσική, πηγαίνετε εκδρομές, συναναστραφείτε, σχετιστείτε, γευτείτε. Είναι μια once in a lifetime experience και είναι μόλις λίγους μήνες μακριά...

Το νερό ταξιδεύει και το πράσινο αναζωογονεί.. Για όσους μείνουν στις εστίες του Wessex Lane το River Side park είναι μια ανάσα δυο βήματα μακριά. Με το μονοπάτι κατά μήκους του ποταμού και τα δέντρα και το γρασίδι στα αριστερά αυτού - όπως με βλέπεις και σε βλέπω- , ενδείκνυται για "εξορμήσεις" χαλαρότητας ή αδρεναλίνης, ανάλογα αν είσαι απ' αυτούς που τρέχουν τρέχουν και πολλάκις αναρωτιέμαι - έφτασαν;- ή απ' αυτούς που κάθονται σε ένα παγκάκι ονειροπολώντας...

Για του λόγου το αληθές, ακολουθούν πειστήρια...

Καλή μας νύχτα.